شاید تا حالا اسم چندتا از رویکردهای درمان روانشناختی رو شنیده باشین: طرحواره درمانی، روانکاوی، شناختی - رفتاری و…. اما خوبه که بدونین هر کدوم از این رویکردها، چجوری به بهبود شرایط و درمان مشکلات ما کمک می‌کنن.
- روانکاوی که یکی از قدیمی ترین و اصیل ترین شیوه‌های درمانه، روی تجربیات کودکی و سال‌های اولیه زندگی تمرکز میکنه. در واقع یک روانکاو، ریشه مشکلات شما رو در کودکی شما جستجو میکنه و به شما کمک میکنه تا دلیل مشکلات خودتون رو پیدا کنین و بهش آگاهی پیدا کنین.
- طرحواره درمانی، سعی میکنه تله‌های شناختی یا همون طرحواره‌ها رو شناسایی کنه و با تکنیک‌های خاص خودش فرد رو از اون تله‌ها نجات بده.
- رویکرد شناختی رفتاری همونطور که از اسمش پیداست، از تمرین‌ها و تکنیک‌های رفتاری یا شناختی کمک می‌گیره تا جلوی تاثیرات مخرب برخی مشکلات رو بگیره. این رویکرد برای بهبود و درمان بسیاری از اختلالات موثره. رویکرد CBT بر شرایط و احساسات کنونی در زمان واقعی تمرکز داره.
- رویکرد هیجان مدار یا EFT، معتقده که احساسات و هیجانات کلید هویت انسان‌هاست و احساسات هر آدمی میتونه راهنمای انتخابات اون فرد باشه. در واقع رویکرد هیجان مدار به افراد کمک میکنه تا احساسات خودشون رو به عنوان منابع ارزشمند اطلاعات ببینن و یاد بگیرن که چطور به جای سرکوب یا غرق شدن در احساسات، اون‌ها رو تجربه و تنظیم کنن.
- درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یا ACT، سعی میکنه به مراجعان یاد بده که از اجتناب، انکار و مبارزه با احساسات درونی خودشون دست بردارن و در عوض، بپذیرن که این احساسات عمیق‌تر، پاسخ‌های مناسبی به موقعیت‌های خاصی هستن که نباید مانع از پیشروی در زندگی اون‌ها بشن.
علاوه بر این رویکردها، تعداد زیادی مدل درمانی دیگه هم وجود داره که هرکدوم سعی در کمک به افراد دارن. اما جالبه بدونین که امروزه، خیلی از درمانگران از رویکرد التقاطی استفاده می‌کنند. یعنی با مطالعه رویکردهای مختلف، از تکنیک‌ها و اطلاعات اون‌ها به صورت ترکیبی استفاده می‌کنن.
